HAYAT ACIDIR
... Soğuk bir kış günüydü ....masamın önündeki pencereden dışarıda oynayan çocuklara birden gözüm daldı.Ne kadarda güzel eğleniyorlardı,dünyadan habersiz hiç bir sorunu olmadan öylece çocukluklarını yaşıyorlardı.
Birden kendi çocukluğumu hayal ettim...Gözüme bir perde indi ve yirmibeş yıl öncesinde buluverdim kendimi.Acaba eskiden çocukluk daha mı güzeldi?Birden aklıma bu soru takıldı ve bir an boşlukta bocalayıp durdum ve dalıp gittim dönülmesi zor mazilere...
Daha sonra kendime geldim ve bu sefer gözüme bahçemizdeki köpekler çarptı.onlarda çok mutluydular farkında olmasalar bile...sanki dışarıda kar yokmuş ve sahilde oynar gibi ... Sonradan anladım ki mutlu olmak için bir dosta ihtiyaç varmış.
İnsan acaba yalnız başına mutlu olurmu yada olursa ne kadar sürer bu mutluluk...Tüm bu sorular aklıma önceden çok takılırdı.Gerçekten önceden aklıma çok takardım ama artık takmıyorum hiçbir şeyi yada herşeyi... Ben varmışım yokmuşum , burdaymışım ordaymışım artık önemli değil benim için.
Nedenini sorarsanız; çünkü artık herşeyin farkındayım yani hayatta herşeyin karşılıklı olduğunu anladım ve bunların yanında farkında olmadan karşılıksız bir şey buldum.Karar verdim ve uzun uzun araştırdım önüme gelen herkese sordum genç yaşlı demeden sordum.Sonunda bulduğuma aşk dediklerini öğrendim Aşk karşılıksız bir duygu bir meyva bir elmas gibi yani sizin için en değerli olan varlık ne derseniz deyin o güzel duygunun tanımını yapmakla bitiremessiniz.
Sonunda bende bu mutluluğu tattım ve aşkı buldum ve hiçde hesapda olmayan bir yerde ve hiç düşünmediğim bir zamanda.birden annem gibi düşünmeye başladım ve dedimki kendi kendime “vaybe bizim küçük çocuk büyümüş ve aşık olmuş ve aşkı tatmış”dedim.
Farkına varmadan aşkla tanışdığımdan beri hayata bakış açım değişmeye başlamışdı.Sudan çıkmış bir balık gibi karaya uyum sağlamaya başlamıştım,belkide karada yaşayan tek balıkdım kimbilir..
Şuan nerde ve ne yapıyor kimse bilmez, belki yaşıyor belki yaşamıyor ne farkederki... ama şunu iyi biliyorum yaşama o kız sayesinde,tekrar bağlandığımı ve o kızla sonsuzu paylaşmak istediğimi ... ama hayat izin verirmi bilmem ...
Bırakalımda bunuda zaman kendi başına yani hayatla ittifak etmeden karar versin dimi...
NEDERSİNİZ KÜÇÜK BİR KALP İÇİN BU İSTEKLER ÇOKMU FAZLA...
GÜN GEÇERKEN BU YOLLARDA ,
SEN KİM BİLİR NERELERDE,
BEN İSE HEM BURDA HEMDE
MEÇHUL YERLERDE,
KİM DERDİKİ BEN SENİN KALBİNDE...
f.ö.