Braca Morici (Hodidjed)

Ferman stize iz Stambola,
bujruntija iz Travnika
da uhvate dva hrabra mladica,
dva mladica, dva brata Morica.
Petak l'jepi osvanuo,
nad šeherom silnim.
Dva Morica dzumu klanjali,
u dzamiji Hadzimagribiji.

Uhvatiše dva Morica,
pa ih vode uz Sarace*,
pa ih vode uz strme Kovace**,
u tvrdavu da ih zadave.
Kad to cula pašinica, majka Morica,
da joj vode dva njena mladica,
iz halvata kule b'jele, leti, grli noge
i u ruke ljubi pašu saraj'skog,
brata rodenog.

"Pusti meni dva moja mladica,
dva mladica, dva moja Morica.
Dat cu tebi kljuce i harace,
dat cu harac za sedam godina,
od kada se gradila bijela tabija***."
Kada su ih davit' stali,
Morici su zapjevali:
"Sarajevo, široko si,
oj tvrdavo, mracna li si,
sultan care, proklet li si,
kad ti sablja pravdu kroji,
na zulumu carstvo stoji."

Ne prestaše paše i veziri,
Bosnu moju niko ne umiri.

TÜRKÇESİ :

Ferman geldi Istanbul’dan
Emir, Travnik’ ten
İki cesur (yiğit) genci ,yakalamak için,
İki genci, iki Moric kardesi.
Güzel Cuma doğmuş (aydınlanmış),
Muhteşem (büyük) şehrin ardında (yamaçlarında)
Iki Moric Cuma’yı kılıyorlardı,
Hacımağrip Camii’sinde.

Yakaladılar iki Morici,
Götürüyorlar Saraç boyunca,
Götürüyorlar yalçın demircilerle,
Kaleye, onları boğmaya.
Iki gencini götürdüklerini duyan
Pašinica, Moriclerin annesi,
Ak Hamam Kule’den, uçuyor,
Ayaklarını ve ellerini sarıyor Sarajevo paşasının,
Öz kardeşinin…

“Bırak bana benim iki gencimi,
İki gencimi, iki genç Moricimi,
Anahtarları ve haraç veririm sana,
Haraç yedi yıl boyunca,
Beyaz Kule yapıldığından beri.”
Onları boğmaya başladıklarında,
Moricler ; “Sarajevo çok büyüksün,
Oj kale kapkaranlıksın,
Sultan kral (dönemin osmanlı padişahı) lanetlisin ki,
Kılıcın doğruluğu kesiyor,
Krallığın zulüm üzerinde yükseliyor”
Diye ağıt yaktılar”

“Pasa ve vezirler durmadılar,
Benim Bosna’mı kimse huzura kavuşturamadı!”